فخريه : (عربي) (فخر + ايّه (پسوند نسبت))، منسوب به فخر، فخر. 1- ، 2- و 3-

فرانك : (= فرانگ) 1- به معني پروانه؛ 2- (اَعلام) 1) نام دختر برزين و زن بهرام گور؛ 2) (در شاهنامه) نام مادر فريدون پادشاه کیانی در داستان‌هاي ملي.

فَرانه : پروانه، فرانك، فرانق.

فَرح : (عربي) شادماني، سُرور، شاد شدن، شادمان گرديدن.

فرح‌انگيز : (عربي ـ فارسي) برانگيزنده‌ي شادي، شادي بخش، مفرح.

فرحانه : (عربي) (مؤنث فرحان)، فرحان.

فرح‌دخت : (عربي ـ فارسي) (فرح + دخت = دختر) دختر شاد و خوشحال.

فرح‌روز : (عربي ـ فارسي) 1- آن كه روزگارش به شادماني و سُرور است؛ 2- (به مجاز) خوشبخت و كامياب.

فرحزاد : (فرح = شادمانی و سرور + زاد = زاده)، 1- زاده ی شادمانی و سرور؛ 2- ویژگی کسی که تولدش موجب شادمانی و سرور است؛ 3- (به مجاز) نوزاد خوشقدم و خوش یمن.

فرحناز : (عربي ـ فارسي) 1- آن كه مسرور و شادمان است و داراي ناز و عشوه است؛ 2- (به مجاز) زيبا روي مسرور و شادمان.